ارزیابی کلینیکی روشهای مختلف پیوندلثه در دستیابی به پوشش سطح ریشه

مقدمه: تاکنون روشهای جراحی مختلفی در درمان ضایعات تحلیلی نسوج نرم حاشیه ای بکار رفته‌اند. با این حال تأمین پوشش سطح ریشه در تحلیلهای عریض و انواع کلاس III و IV میلر همچنان مقوله‌ای قابل بحث و بررسی است. هدف: هدف از این بررسی نشان دادن تأثیر مثبت روشهای مختلف پیوند لثه در دستیابی به پوشش سطح ریشه در دندان های دچار تحلیل لثه و کارآیی این روش ها حتی در تحلیل های کلاس III و IV میلر بوده است. روش کار: این تحقیق بر روی 20 بیمار از مراجعین به دانشکده دندانپزشکی گیلان و کلینیک خصوصی با تعداد کلی 27 ضایعه تحلیلی کلاس I تا IV میلر طی سال های 79 تا 81 صورت گرفته که با شش روش مختلف پیوند لثه تحت درمان قرار گرفتند. در تمام بیماران پس از انجام فاز I درمان اندازه‌گیری های قبل از عمل شامل عمق پاکت* (P.P.D) ، حد چسبندگی** (C.A.L) ، عمق و عرض تحلیل به عمل آمده و با اندازه‌گیری‌های مشابه بعد از عمل طی پیگیری(Follow Up) بیماران (که بطور متوسط به مدت 11 ماه پس از درمان انجام گرفت) مقایسه گردیدند. یافته‌ها: نتیجه اندازه گیری‌ها اختلاف معنی دار در مقایسه با قبل از عمل را نشان دادند (P<0.005 ). در این مطالعه میزان پوشش سطح ریشه بین حداقل 33 تا حداکثر 100 درصد در دندان های تحت درمان به دست آمد. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج حاصله در درمان تحلیلهای کلاس II عمیق و عریض و کلاس III و IV میلر، روشهای ترکیبی( پیوندهای پایه‌دار همراه با پیوند آزاد نسج همبندی) علاوه بر قابلیت پیش بینی بالاتر در دستیابی به پوشش سطح ریشه به دلیل تأمین ضخامت کافی از لثه چسبنده در ممانعت از پیشرفت تحلیل لثه مؤثر میباشند.